کد مطلب:62475 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:309

برنامه ریزی، مانند پلی، زمان حال را به آینده مربوط می كند. هر كس ‍ می تواند با برنامه ریزی و تعیین اهداف مورد نظر و پیش بینی راه های دستیابی به آن ها، در جهتی صحیح حركت نموده و به موفقیت لازم دست یابد.

برنامه ریزی، یكی از اركان اصلی سازمان ها بوده و ادامه حیات سازمان و دستیابی به نتایج مورد نظر، بدون داشتن برنامه ای مشخص، غیر ممكن می نماید. فقدان برنامه ریزی در سازمان با عدم توفیق سازمان و شكست آن در مأموریت های محول شده ملازم است.

نویسندگان و صاحب نظران مدیریت، هر كدام تعریف خاصی از برنامه ریزی ارائه داده اند. پیتر دراكر[1] یكی از صاحب نظران بنام مدیریت، برنامه ریزی را این گونه تعریف می كند:

برنامه ریزی فرایند مستمری است از تصمیمات استراتژیك با در دست داشتن بهترین اطلاعات ممكن نسبت به آینده. برنامه ریزی سازماندهی منظم تلاش های لازم برای انجام این تصمیمات و ارزیابی و نتایج به دست آمده با انتظارات، از طریق فرایند باز خو می باشد.[2] .

جیمز استونر[3] و ادوارد فریمن[4] دو تن دیگر از صاحب نظران مدیریت نیز برنامه ریزی را چنین تعریف می كنند:

برنامه ریزی، فرایند تعیین اهداف و راه های مناسب برای به دست آوردن آن اهداف سیریل هادسن[5] معتقد است كه برنامه ریزی عبارت است از: ارائه راه هایی برای عملیات آینده كه متضمن نتایج معین با هزینه مشخص و در دوره زمانی معلوم باشد.[6] .

با تحلیل این تعاریف و تعاریف دیگری كه در مورد برنامه ریزی ارائه شده است، می توان دو مطلب مهم را نتیجه گرفت:

نخست آن كه، برنامه ریزی دو ركن اصلی دارد كه عبارت است از: تعیین اهداف و پیش بینی راه های دستیابی به آن ها.

دوم آن كه، در برنامه ریزی بایستی دو نكته مهم همواره مورد نظر باشد: یكی داشتن دوره زمانی مشخص و دیگر داشتن بودجه و هزینه معین.

بنابراین، می توان برنامه ریزی را در یك عبارت مختصر و جامع این گونه تعریف كرد:

برنامه ریزی عبارت است از تعیین اهداف و پیش بینی راه های دستیابی به آن ها در دوره زمانی مشخص و با هزینه معین.

1. .Drucker peter.
2. .58:P, practice.Theory Management, Chandan.
3. . Stoner James.
4. .Freeman Edward.
5. .186:P ؛Monagement ؛Freeman.James, Stoner.
6. .Hudson Cyril.